برچسب: املت نامه

ملاک شما را برای انتخاب یک سایت درجه یک نمی‌دانم، مثلن بعضی ها علاقه زیادی به دیزاین سایت و اینکه چقدر داینامیک و فلان و بیسار باشد دارند و از اینکه با اسکرول کردن از جبهه‌های شرق و غرب صفحه چیزی در وسط صفحه بیاید و بدوئد (بِدُوئَد) بسیار خوشحال می‌شود. یا مثلن بعضی دیگر …

ادامه ی مطلب “از آن سایت‌های درجه یک”

یادمه اون دورانی که حالیمون نبود همه چی -منظورم این نیست الآن خیلی حالیمونه- منظورم اون دورانی بود که انقدر به کلم صفتی این دنیا پی نبرده بودیم و روی بازوهامون چشمی که کنار اشکِ نزده بودیم و جای چاقو روی ساعدهامون نبود و ایناست. یادمه اون دوران ریست روزانه مغزم نه شروع صبح یا …

ادامه ی مطلب “ساعت های دور از خانه”

من همیشه این موضوع و درگیری در ذهنم وجود دارد که زندگی روزمره هیولاها، دیوها، «اژدهاها» (جمعی از اژدهاها همیشه خندان هستند «هاها» ته این کلمه گواه این موضوع است!) غول‌ها و تمامی اقوام وابسته بستگان دور و نزدیک که از شهرستان می‌آن، نسناس‌ها عزیز، خانواده‌ی ارجمند «آدم‌خوریان» و تمامی عزیزانی که گرم کننده (Heater) …

ادامه ی مطلب “ده راهکار برای بیشتر هیولا بودن شما”

خجالت می‌کشیدم از اینکه بگم بیشتر تصمیمات مهم زندگی من در حمام گرفته می‌شوند. البته نه اینکه دیگه نکشم هنوز هم می‌کشم اما خب کمی کمتر می‌کشم بعد از اینکه فهمیدم اصلن مشکل من یا دوش حمام نیستیم. جواب اصلی ترشح دوپامین بخاطر دوش گرفتنِ. راستش بعد از پیدا کردن این جواب کمی خجالتم نسبت …

ادامه ی مطلب “شیخی که دوش نداشت”

وصل‌های امروز ما همه زیر سوال رفته‌اند. هر لحظه اراده کنیم زنگ می‌زنیم به «منظور» و به هر نحوی وصل را زیر سوال می‌بریم. این مسئله من رو به جایی رسوند که گراهام بُل رو هم به لیست سیاه نیوتونی خودم اضافه کنم. وگرنه عصر ارتباطات و اطلاعات سیخی چند زار است وقتی کمر تمام …

ادامه ی مطلب “وصل‌هایی که تاری از محاسنشان میخانه ابدی عشاق بوده”

قبل از همه باید بگویم من کاملن دید خاصی نسبت به گوجه‌های یک سالاد دارم! اینطور بگویم که گوجه‌های سالاد به مثابه گوشت‌های دایره دایره شده‌ی(گولی‌گولی در ادبیات خانواده خطاب می‌شوند) «ته‌چین»‌های مامانم هستند یا یک اقلیت خاص از خوراکی که باید با طیف متنوعی از خوراکی‌های دیگر مصرف شوند. بگذارید مثالی بزنم؛ شما هیچوقت در …

ادامه ی مطلب “استعداد من شبیه ذرت بوداده‌ست”

پدرم: نسل شما خیلی قراضه است. من: یعنی چی؟ پدرم: پسرعموت ۲۱ سالشه دیسکِ کمرشو عمل کرده. خیلی شما ناز نازوئین! ما هم سن شما بودیم مسئولیت کل خانواده به دوشمون بود شما دست به دماغتون بزنن نافتون می‌افته عرضه هیچ کاری رو ندارین. من: مگه ما از پشت کوه قاف اومدیم؟ پدرم: نه شما …

ادامه ی مطلب “جوونی (مشدد به واو)”

مهمانی رفتن در خانواده ما کاملن یک روندِ روتین است. یعنی نه مثل خانواده‌های دیگر ما نه اهل مهمانی‌های آنچنانی هستیم نه اهل اینکه آنقدر حال و حوصله هم را داشته باشیم که مهمانی‌مان خیلی «مهمانی» شود. مهمانی ما مهمانی‌است یعنی دور هم می‌نشینیم و از سیاست و جامعه می‌نالیم (جزء لاینفکِ تمام مهمانی‌های امروزی) …

ادامه ی مطلب “بفرمایید از اون پرتغال تامسونگا بردارین”

من معنایِ هیچ چیزی را نمی فهمم، نمی خواهم بفهمم! می خواهم خودم را به جنون بزنم تا واقعن مجنون شوم دیگر حال و حوصله‌ی اینهمه روزهایِ تکراری و وحشت انگیز را ندارم؛ می خواهم به هیچ فکر کنم، نمی توانم! اما سعی خودم را می کنم نهایتِ تلاشم را. گاهی به پرده‌ی سفید و …

ادامه ی مطلب “بازگشتم و خواهم نوشت”